بزرگترین عید شیعه را به تمامی شیعیان جهان

به خصوص ایرانیان عزیز

تبریک می گویم

ولی بدانید

((خدا تاخلقت انشا کرد سند بر نام مولا کرد))

((سند شد معتبر وقتی که زهرا زیرش امضا کرد))

یا علی

پاینده باشید انشا الله آخرین عید غدیر بدون امام زمان باشد

با عرض سلام

برادر یکی از دوستان با ماشین تصادف کرده و در ccu بستری و حال غیر مساعدی دارد  نامش محمد قادری و 24 سال دارد

برایش دعا کنید

مدیر وبلاگ مجنون ((مرتضی عباس))

انشا الله شفای تمام مریضان اسلام و دنیا

برای این جوان دو رکعت نماز بخوانید

بسمه تعالى

کربلا بیت الحرامی دیگر است

حاجیانش را مقامی دیگر است

نیت اش ، ترک سر و تن گفتن است

در پی اش ، تکبیر در خون خفتن است

شیعه گی آیا شکم پروردن است

یا به روز جنگ ، عذر آوردن است؟

شیعه یعنی امتزاج نار و نور

شیعه یعنی راس خونین در تنور

شیعه یعنی بازتاب آسمان

بر سر نی ، جلوه رنگین کمان

شیعه باید آبها را گل کند

خط سوم را زخون کامل کند

خط سوم خط سرخ اولیاءست

کربلا بارزترین منظور ماست

چهل گناه زبان

حضرت رسول اکرم (ع) فرمودند : بهترین اعمال نزد خداوند حفظ زبان است . بیشترین گناهان فرزند آدم از زبان اوست . هر که مردم از زبان او بترسد ازاهل جهنم است .

1. خبری را ندانسته گفتن                                                          21. غیبت کردن

2. عیبجوئی از دیگران                                                            22. شایعه پراکنی

3. مسخره کردن                                                                    23. به نام بد صدا کردن

4. تهمت زدن                                                                       24. تملق و چاپلوس

5. فاش کردن اسرار مردم                                                        25. بامکر و حیله سخن گفتن

6. رنجاندن مؤمن                                                                  26. مزاح زیاد

7. سرزنش بیجا                                                                    27. زخم زبان زدن

8. دروغ گفتن                                                                      28. آبروریزی

9. وعده دروغ                                                                     29. کبر در گفتار

10. قسم دروغ                                                                    30. ادای صدای کسی را در آوردن

11. شهادت نا حق                                                                31. بدعت در دین

12. تحریف مسائل دینی                                                         32. اظهار بخل و حسد

13. حکم ناحق                                                                    33. بد زبانی و معاشرت

14. لعنت کردن مردم                                                            34. خشونت در گفتار

15. طعنه زدن                                                                    35. فحش و ناسزاگفتن

16. دل شکستن                                                                   36. سخن چینی کردن

17. امر به منکر                                                                  37. نا امید کردن

18. نهی از معروف                                                             38. شوخی با نامحرم

19. بد خلقی                                                                      39. ریا در گفتار

20. تصدیق کفر و شرک                                                        40. فریاد زدن بیجا

بسم الله الرحمن الرحیم

             1.قران سبب هدایت مردمان است و معجزه خاتم پیغمبران و موجب امتیاز حق از باطل است و حسین بن علی سبب

هدایت به سوی ایمان و نشانه ای از ایات رحمان و موجب امتیاز حق از باطل است

4.قران معجزه است به فصاحت و اسلوب معانیش و حسین معجزه است به سر و بدن و خون و خاکش

5.قران همیشه تازه است و کهنه نمی شود وهرچه تکرار کنند ملال نمی اورد و حسین ذکر مصیبتش همیشه تازه است و ملال

نمی اورد

6. قران تلاوتش عبادت و شنیدنش عبادت و نظر به سوی ان عبادت است و حسین مرثیه گفتن برای او عبادت و شنیدنش

عبادت و نشستن در مجلس عزایش و حزن براو و گریه براو و گریانیدن و تشبه بگریه کننده گانش همه عبادت است

7.قران احکام چندی دارد چون وجوب احترام و ترک هجران و اینکه بدون وضو نیاد بهش دست گذاشت و اینکه ان را خرید

و فروش نکنند (خرید و فروش قران حرام است) و حسین را نیز احکامی هست موافق ان و لکن به ان عمل نکردند بلکه

هتک حرمتش کردند و او را به خاک و خون الودند و دین خود را به قتل او فروختند و در عوض درهم و دینارگرفتند و به

خیال حکومت ری که هرگز به دستشان نرسید این کار بزرگ را مرتکب شدند

8.قران مشتمل است بر داستان ها و احوالات انبیا و بیان انچه که به انها رسیده و حسین ایت ان قصص و حالات است بالعیان

9.قران ایاتش به حسب ظاهر شش هزار ششصد و شصت ایه است و حسین زخمهای بدنش به منزله ایه است و به روایتی

چهار هزار بوده و اگر زخم بر زخم نیز بشمارند و زخم های سم اسبان را نیز ملاحظه نمایید به همان ایات قرانی رسد

10.قران شامل چهار قسمت است 1=طُولٌ:یعنی سوره های طولانی 2=میین : که هر صد ایه را گویید 3. مثانی: که از میین

کوتاه ترند 4.مفصل : که بعد از سوره محمد هستند بنابر روایت و حسین نیز بر چهار قسمت شد 1. سرش به نیزه ها بسفر

شام رفت 2. جسد در کربلا روی خاک ها 3. خونش بر بال مرغان و قسمتی بر بال ملایکه 4.و کوچکترین اعضای بدنش

متفرق در صحراها

11. قران شفا و رحمت است برای مومنین و حسین شفا است از مرضهای باطنی و تربتش شفاست از مرضهای ظاهری و او

رحمت است از برای مومنین که بیشترفوزه های ایشان به ان جناب است

12.در قران دوایه مهم بنام ایه الکرسی و ایه نور وجود دارد و در حسین وجود دارد کرسی که معدن علم خداوند استو در او

نوری است که هرگز خاموشنشود در ظلمت شب و نه در خاک وخون

13.قران حکیم است که معالجه میکند قلوب را به هدایت و حسین حکیم است که معالجه کرد جمعی را به هدایت و جمعی را

به شفاعت

14.قران ذکر است از برای مومنین و حسین ذکر بود از برای پیغمبر درتمام مدت عمرش و از برای مومنین نیز

2.قران در لیله القدر نازل گردید و شب ولادت حسین بن علی مانند شب قدر ملایـکه نازل شدند به امر الهی و روح امین

سلام و تهنیت از جانب خدا اورد

3.قران شفاعت کننده است از برای کسانی که تلاوت ان را نمایند ومداومت کنند و حسین شفیع است کسانی را که او را

زیارت کنند یا بر او گریه کنند

شما بقیه ی شبهت ها را در نظرات بگویید و من با نام خودتان در اینجا قرار می دهم

شباهت هایی که شما گفتید :////////////////////////////////////////////////////

 از مدیر وبلاگ پرسمان قرآن: هنوز قرآن مهجور ومظلوم است حسین بن علی هم هنوز مهجور ومظلوم است.

این گروه سعی در پاسخ گویی  به شما در مورد سبک جدید مداحی است و سبک سید محمد جواد ذاکر است

این هم لینک ان

http://www.parsiblog.com/yar/Group.aspx?GID=915

حتما سربزنید

به نام خدا

حاج رضا هلالی چند ماه پیش با صوت الشهدا مرکز پخش سی دی های هیئت الرضا مصاحبه ای انجام داد که داخل سی دی های مسافر کربلا ۴ قرار گرفته بود .

 ما متن رو براتون استخراج کریدم تا اونهایی که سی دی رو ندارن با عبدالرضا هلالی آشنا بشن .

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

مصاحبه با حاج عبدالرضا هلالی مداح اهل بیت ( توسط مرکز فرهنگی صوت الشهدا )

خودتان را معرفی کنید؟

نامم رضا و شهرتم هلالی جهازی است که در بین دوستان به عبدالرضا هلالی مشهور هستم.
اصالتا خرمشهری ام ( یعنی پدر و مادرم اهل خرمشهرند ) در بندر عباس به دنیا آمدم.
بزرگ شده تهران محله مجیدیه ام. متولد60/6/12 صادره از تهران و در حال حاضر
دانشجوی رشته حقوق می باشم. سال 1379 ازدواج نموده و در حال حاضر صاحب
یک دختر به نام فاطمه ام که در ایام شهادت بی بی دو عالم حضرت زهرا (س) به دنیا آمد.

از اسا تیدتان بگویید؟

از نوجوانی یعنی 14_15 سالگی در مجلس حاج منصور ارضی شرکت می کردم .
و تقریبا آداب مداحی را در این جلسات آموختم . اگر الان هم چیزی دارم از نفس های
گرم ایشان بوده وهست و اخیرا افتخار شرکت در مجالس با صفای حاج سعید حدادیان
را دارم .

اشعارتان را از چه کسانی تهیه می کنید ؟

چندین شاعر جوان حدودا هم سن و سال خودمان زحمت تهیه اشعار را بر عهده دارند.
البته در عین حال از دیگر اشعار بزرگان این راه هیچ وقت غافل نبوده ونخواهم بود و
استفاده می کنم.

نظرتان درباره نوآوری در مداحی برای ارتباط و جذب جوانان چیست؟

در ابتدا عرض کنم که ما نه تنها مخالف سنتی خوانی نیستیم بلکه سنتی
خوانی بسیار هم عالیست. بنده ام مخالف این مبحث که می فرمایند از
اشعار پر محتوا استفاده کنید چرا قصیده خوانی کم رنگ شده و دیگر
غزل خوانی به شکل قدیم دیده نمی شود که مادحین جوانتر بخوانند
نیستم ولی علت این تقصیر را ای گونه می دانم که شاید مادحین سنتی
خوان ما در بحث شور و سینه زنی کم گذاشته اند بجز عده قلیلی لذا
جوانی که سراپا شور و پتانسیل است وقتی به مقطع پر هیجان می رسد
مطمئنا طور دیگر به جریان می نگرد و آن را بیشتر می پسندد الان مستمعین
ما اکثرا جوان و طالب شورند. بنده قبل از اینکه سبکی را در هیئت اجرا
کنم اول برای خود زمزمه می کنم. اگر در خودم تاثیر گذاشت و اشکی پدید
آمد با اساتید و دوستان در میان می گذارم و تاثیر آن را جویا می شوم اگر
تاثیرات مشترک بود و اتفاق لنظر بود سپس با توکل بر خدا واستمداد از خود
اهل بیت (ع) آنرا اجرا می کنم .

اگر خاطره شیرین و تلخ از دوران کاریتان دارید بفرمایید؟

مادرم می گفت موقع به دنیا آمدنت مرده بودی که نذر امام رضات کردم خدا از
دوباره تو را به ما برگرداند و رو همین حساب اسمت را رضا گذاشتیم و عبدالرضا
صدایت می کردیم . اولین باری هم که اومدم بخونم اون موقع تو کوچه هیئت باز
می کردیم موقعی که سینه زنی داشتیم میکروفن را دادن به من سنم خیلی پایین بود
شاید دوازده سال داشتم یکی از بچه ها عینکی بود بغل دستی او  نا خود آگاه دستش خورد
تو عینکش اون هم خم شده بود که عینک رو تو اون تاریکی پیدا کنه اوضاعی بود
من چنان قهقهه ای پشت میکروفن زدم که هیئت بهم ریخت منم از ترس در رفتم.

---------------------------------------------------------------------------------------------

ما که حاجی رو خیلی دوست داریم به کوری چشم دشمنان مداح و مداحی امام حسین(ع) 

اقامتگاه قائم (عج) در غیبت کبری

از روایات معصومین علیهم السلام استفاده می شود که امام قائم (عج) هم اقامتگاه مخصوص و هم همسر و هم فرزند دارد.

در مورد اقامتگاه آن حضرت و فرزندان و بستگان و یاران مخصوص، چندین مکان مانند: مدینه، دشت حجاز، کوه رضوی، کرعه، خرابات، سرزمین های دور دست، جزیره ی خضراء و ... گفته شده است. همچنین آن حضرت همه ساله در مراسم حج شرکت می کند. («بحارالانوار»، ج 52، ص 151)

امام هادی علیه السلام در باره ی اقامتگاه قائم (عج) فرمود: «حضرت مهدی (عج) و فرزندانش در جزیزه هایی بسیار بزرگ و پهناور در دریا زندگی می کند و عدد شیعیان آنجا بسیار زیاد است». («اثباة الهداة»، ج 7، ص 58)

آنگونه که از داستان مفصّل و معروف «انباری» بر می آید، «جزایر مبارکه» از اقامتگاههای قائم (عج) است. این جزایر شامل پنج جزیره به نامهای: مبارکه، زاهره، صافیه، ظلوم و عناطیس است که همگی مسلمان و شیعه هستند، و بر آنها پنج نفر از فرزندان حضرت صاحب الزّمان (عج)، حکومت می کنند که نامهای آنها طاهر، قاسم، ابراهیم، عبدالرحمن و هاشم است. (خلاصه ی داستان انبار در کتاب «اثباة الهداة»، ج 3، ص 579، نقل شده است)

«بَلَد مهدی»، یکی دیگر از اماکن سکونت حضرت ولی عصر (عج) است. «بَلَد مهدی» شهری نیکو و محکم است، که آن را مهدی فاطمی بنا کرده و برای آن قلعه ای قرار داده است. («العبقری الحسان»، ج 1، بساط 3، ص 58)

در آخرین مطلب از باب هفتم کتاب «نجم الثاقب»، اینگونه آمده است:

«مسکن آن جناب (حضرت قائم (عج)) در جزیره ی خضراء است، در بحرابیض، از جزایر خالدات مغربیّه، معروف به خرابات، برکوهی که در دو فرسخی این بلده ی مبارکه است و سایر جزایر مثل علقمیّه و ناعمه ی مبارکه و صالحیّه و بیضاویّه و نوریّه که حاکمند در آنها امرای آن جناب که از فرزندان اویند:

وَ اِذا ارَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعیماً وَ مُلْکَاً کَبیراً. (انسان/20)

: (و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پُر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت.)

از بررسی مجموع احادیث استفاده می شود که حضرت مهدی (عج) اقامتگاه و فرزندان بسیاری دارند که همه از اولیاء و صُلَحا و شرفا هستند، امّا سِمَت امامت ندارند، که امامت منحصر به دوازده معصوم است و جایگاه واقعی آن حضرت بر همگان پوشیده است.

آثار و نتایج قیام قائم (عج)

هنگامی که حضرت قائم (عج) قیام کنند، جهان دگرگون خواهد شد، و از مسیر این دگرگونی و تحوّل آثار و نتایجی باقی خواهد ماند که ثمره ی دلنشین آن کام همگان را شیرین خواهد کرد.

از جمله ثمرات آن، می توان به این موارد اشاره کرد:

1- جهان بافروغ جمال آرایش منوّر گردد.

2- ثروت به طور مساوی تقسیم شود.

3- جهان در آسایش و آرامش بی نظیر قرار گیرد.

4- امّت اسلامی مجد و عظمت فوق العادّه ای پیدا کند.

5- همه ی بدعتهای جاهلی ریشه کن شود.

6- حسد و حیله از بین برود.

7- همه بی نیاز شوند و از پذیرش پول امتناع کنند.

8- همه ی شیعیان جهان از اقطار و اکناف جهان در اطراف شمع وجودش گرد آیند.

9- هر حقّی به صاحب حق بر گردد.

10- در روی زمین ویرانه ای نمی ماند جز اینکه آباد گردد و ... (برای آگاهی بیشتر ر.ک به مقدّمه ی کتاب «او خواهد آمد»)

ابراهیم

نام یکی از پسران حضرت صاحب الامر (عج)، «ابراهیم» است.

سوال:
امام باقر علیه السلام در ضمن حدیثی فرمود: «وقتی که قائم قیام کرد، به کوفه می‌رود و چهار مسجد را در آنجا ویران می‌نماید.» نام آن مساجد را همراه با علت خراب کردن آنها بنویسید .

پاسخ:
منظور چهار مسجدی است که دشمنان اهل‌بیت علیهم السلام هر یک از آنها را برای تشویق به نام یکی از دشمنان یا شرکت کنندگان در خون امام حسین علیه السلام ساختند. آنها عبارتند از: 1- مسجد ثقیف (به نام مغیرة بن شعبه‌ی ثقفی) 2- مسجد اشعث (به نام اشعث بن قیس، سر کرده‌ی منافقین) 3- مسجد جُریر (به نام جریر بن عبدالله، مخالف امام علی علیه السلام) 4- مسجد سمّاک (به نام سمّاک بن مخزومه اسدی، از فرمانروایان جنگ صفّین) (تهذیب، ج 2، ص 250)
مشاوران شبکه امام مهدی علیه السلام مفتخر به پاسخگویی سوالهای شما می باشند.

سوال:
آیا این حدیث از امام زمان است که می گوید در زمان غیبت من هر کس که ادعای ارتباط با من کرد یا اینکه بگوید مرا دیده است دروغگو است؟

پاسخ:

خداوند منان، در روی زمین برای هدایت و دستگیری انسان ها هادیان و مربیانی قرار داده است که از جنس همین انسانند و در روی همین زمین ساکنند و در خلقت جسم و مسائل بشری با دیگران تفاوتی ندارند و تفاوت در مقامات روحی و معنوی است. امام زمان(عج) هم مثل سایر ائمه صلوات الله علیهم در همین کره خاکی به سر می برند و حجت و هادی و راهنمای بشرند چه سرا و علانیه و ملاقات آن حضرت هم در هیمن عالم مادی اتفاق می افتد گواه این سخن تشرفات برخی از علما بزرگوار به محضر آن وجود نازنین است که سخنی از غیر مادی بودن مکان تشرف نیست به نظر ریشه این کلام در سخنان برخی از بزرگان شیخیه است که قائل به عالمی به نام عالم(هور قلیا) هستند عالمی که از جهان مادی برتر است و غلظت های این جهان را ندارد و امام علیه السلام را ساکن آن عالم می دانند و برای زیارت آن جناب، صعود از عالم مادی به عالم هور قلیا را لازم می دانند این کلام شیخیه با روایات و آیات که حیات پیامبر خدا را این جهانی(از نظر جسم) می داند متناقض است. پیشرفت و ارتقا باید معنوی باشد تا انشاء الله توفیق زیارت حاصل گردد.

سوال:
هنگام ولادت امام زمان عجل الله فرجه بر بازوی راستشان چه جمله‌ای نوشته شده بود؟

پاسخ:
هنگام تولد امام زمان علیه السلام حکیمه خاتون او را بغل کرد و به پیشگاه پدر بزرگوارش تقدیم کرد . حکیمه خاتون مشاهده نمود که با نور روی بازوی مبارک حضرت نوشته شده
" جاءالحق و زهق الباطل " (کشف الغمه ج٣ ص٣١٠)
البته در کتاب الزام الناصب آمده است که :وبسیار طبیعی بود که از نور روی بازوی گرامی اش نوشته شود : "و تمت کلمت ربک صدقا و عدلا " (انعام/١١٥)
سوال:
در بارهی امام زمان توضیح دهید وهم علایم ظهور

پاسخ:
نشانه هایى به عنوان علائم ظهور در روایات بسیار آمده که مربوط به مدت اندکى قبل از ظهور و مربوط به آستانه و آغاز ظهور است، این نشانه ها بسیار زیادند که معروفترین و جامعترین آنها این است که هرج و مرج در همه چیز دنیا مشهود مى گردد.
سراسر جهان پر از ظلم و جور و فساد گردد چنانکه در هر انقلابى معمولا، ظلم و فساد قبل از آن، باعث انقلاب مى گردد، این موضوع در ضمن یک روایتى جامع بطور مشروح بیان شده و امام صادق(علیه السلام) آن را در 119 ماده بیان کرده است و اینک ترجمه روایت و تشخیص اینکه کدام واقع شده و کدام نه را به خودتان واگذار می نماییم:
حضرت امام صادق(علیه السلام) به یکى از یارانش فرمود:
1 ـ هرگاه دیدى: حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند.
2 ـ و دیدى که: ظلم همه جا را گرفته.
3 ـ و دیدى که: قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
4 ـ و دیدى که: دین همچون ظرف تو خالى، و بى محتوا شده است.
5 ـ و دیدى که: طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده اند.
6 ـ و دیدى که: کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى نمى شود و بدکاران بازخواست نمى شوند.
7 ـ و دیدى که: چنان فسق و فجور آشکار شده که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء مى کنند.
8 ـ و دیدى که: افراد با ایمان سکوت کرده و سخنشان را نمى پذیرند.
9 ـ و دیدى که: شخص بدکار، دروغ گوید، و کسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى کند.
10 ـ و دیدى بچه ها، بزرگان را تحقیر کنند.
11 ـ و دیدى که: قطع پیوند خویشاوندى شود.
12 ـ و دیدى که: بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
13 ـ و دیدى نوجوانان پسر، همان کنند که زنان مى کنند.
14 ـ و دیدى که: زنان با زنان ازدواج نمایند.
15 ـ و دیدى که: مدّاحى دروغین از اشخاص، زیاد شود.
16 ـ و دیدى که: انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مى کنند و کسى مانع نمى شود.
17 ـ و دیدى که: افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمنین، به خدا پناه مى برند.
18 ـ و دیدى که: همسایه به همسایه خود اذیت مى کند و از آن جلوگیرى نمى شود.
19 ـ و دیدى که : کافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.
20 ـ و دیدى که: شراب را آشکارا مى آشامند و براى نوشیدن آن کنار هم مى نشینند و از خداوند متعال نمى ترسند.
21 ـ و دیدى: کسى که امر به معروف مى کند خوار و ذلیل است.
22 ـ و دیدى آدم بدکار در آنچه آن را خدا دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است.
23 ـ و دیدى اهل قرآن و دوستان آنها خوارند.
24 ـ و دیدى راه نیک بسته و راه بدباز است.
25 ـ و دیدى خانه کعبه تعطیل شده، و به تعطیلى آن دستور داده مى شود.
26 ـ و دیدى که: انسان به زبان مى گوید ولى عمل نمى کند.
27 ـ و دیدى که: مردان از مردان و زنان از زنان لذّت مى برند، (یا مردان خود را براى مردان، و زنان خود را براى زنان فربه مى کنند).
28 ـ و دیدى که: زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تأمین مى شود.
29 ـ و دیدى زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشکیل مى دهند.
30 ـ و دیدى که: در میان فرزندان «عبّاس»، کارهاى زنانگى به وجود آید.
31 ـ و دیدى که: زن براى زنا با مردان، با شوهر خود همکارى کند.
32 ـ و دیدى که: بیشتر مردم و بهترین خانه ها، زنان را بر بدکارى کمک مى کنند.
33 ـ و دیدى که: مؤمن، خوار و ذلیل شمرده شود.
34 ـ و دیدى که: بدعت و زنا آشکار شود.
35 ـ و دیدى مردم به شهادت ناحق اعتماد کنند.
36 ـ و دیدى که: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد.
37 ـ و دیدى که: دین بر اساس میل اشخاص معنى شود و کتاب خدا و احکامش تعطیل گردد.
38 ـ و دیدى که: جرئت برگناه آشکار شود، و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب نگردد.
39 ـ و دیدى مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش.
40 ـ و دیدى که: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.
41 ـ و دیدى که: سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند.
42 ـ و دیدى که: والیان در قضاوت رشوه بگیرند.
43 ـ و دیدى که: پستهاى مهم والیان بر اساس مزایده است نه بر اساس شایستگى.
44 ـ و دیدى که: مردم را از روى تهمت و یا سوءظن بکشند.
45 ـ و دیدى که: مرد بخاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.
46 ـ و دیدى که: مرد از بدکارگى همسرش نان مى خورد.
47 ـ و دیدى که: زن بر شوهر خود مسلّط شود، و کارهایى که مورد خشنودى شوهر نیست انجام مى دهد، و به شوهرش خرجى مى دهد.
48 ـ و دیدى که: مرد همسر و کنیزش را کرایه مى دهد و به غذاى پست (که از این راه بدست مى آورد) خشنود است.
49 ـ و دیدى که: سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.
50 ـ و دیدى که: آشکارا قمار بازى مى شود.
51 و دیدى که: مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش مى شود.
52 ـ و دیدى که: زنان مسلمان خود را به کافر مى بخشند.
53 ـ و دیدى که: کارهاى زشت آشکار شده و هر کس از کنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
54 ـ و دیدى که: مردم محترم، توسط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.
55 ـ و دیدى که: نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت(علیهم السلام)ستایش شوند.
56 ـ و دیدى که: هر کس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش را قبول نمى کنند.
57 ـ و دیدى که: در گفتن سخن باطل و دروغ، با همدیگر رقابت کنند.
58 ـ و دیدى که: شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است.
59 ـ و دیدى که: همسایه از ترس زبان بد همسایه، او را احترام مى کند.
60 ـ و دیدى که: حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
61 ـ و دیدى که: مسجدها طلاکارى (زینت داده) شود.
62 ـ و دیدى که: راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگو است.
63 ـ و دیدى که: بدکارى آشکار شده و براى سخن چینى کوشش مى شود.
64 ـ و دیدى که: ستم و تجاوز شایع شده.
65 ـ و دیدى که: غیبت، سخن خوش آنها گردد، و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت دهند.
66 ـ و دیدى که: حج و جهاد براى خدا نیست.
67 ـ و دیدى که: سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند.
68 ـ و دیدى که: خرابى بیشتر از آبادى است.
69 ـ و دیدى که: معاش انسان از کم فروشى بدست مى آید.
70 ـ و دیدى که: خونریزى آسان گردد.
71 ـ و دیدى که: مرد بخاطر دنیایش ریاست مى کند.
72 ـ و دیدى که: نماز را سبک شمارند.
73 ـ و دیدى که: انسان ثروت زیادى جمع کرده ولى از آغاز آن تا آخر زکاتش را نداده است.
74 ـ و دیدى که: قبر مرده ها را بشکافند و آنها را اذیت کنند.
75 ـ و دیدى که: هرج و مرج بسیار است.
76 ـ و دیدى که: مرد روز خود را با مستى به شب مى رساند و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیتى به برنامه مردم ندهد.
77 ـ و دیدى که: با حیوانات آمیزش مى شود.
78 ـ و دیدى که: مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى بر مى گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزدیده اند).
79 ـ و دیدى که: حیوانات همدیگر را بدرّند.
80 ـ و دیدى که: دلهاى مردم، سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا بر ایشان گران است.
81 ـ و دیدى که: بر سرکسبهاى حرام آشکارا، رقابت کنند.
82 ـ و دیدى که: نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
83 ـ و دیدى که: فقیه براى دین، فقه نمى آموزد و طالب حرام، ستایش و احترام مى گردد.
84 ـ و دیدى که: مردم در اطراف قدرتمندانند.
85 ـ و دیدى که: طالب حلال، مذمّت و سرزنش مى شود و طالب حرام ستایش و احترام مى گردد.
86 ـ و دیدى که: در مکه و مدینه کارهائى مى کنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمى کند، و هیچکس بین آنها و کارهاى بدشان مانع نمى شود.
87 ـ و دیدى که: آلات موسیقى ولهو در مدینه و مکّه آشکار گردد.
88 ـ و دیدى که: مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منکر کند ولى دیگران او را از این کار برحذر مى دارند.
89 ـ و دیدى که: مردم به همدیگر نگاه مى کنند، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى کنند) و از مردم بدکار پیروى نمایند.
90 ـ و دیدى که: راه نیک خالى و راه رونده ندارد.
91 ـ و دیدى که: مرده را مسخره کنند و کسى براى او اندوهگین نشود.
92 ـ و دیدى که: سال به سال بدعت و بدیها بیشتر شود.
93 ـ و دیدى که: مردم و جمعیتها جز از سرمایه داران پیروى نکنند.
94 ـ و دیدى که: به فقیر چیزى دهند که برایش بخندند ولى در راه غیر خدا ترحم کنند.
95 ـ و دیدى که: علائم آسمانى آشکار شود و کسى از آن نگران نشود.
96 ـ و دیدى که: مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى بجا مى آورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى کند.
97 ـ و دیدى که: انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند ولى در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد.
98 ـ و دیدى که: عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند، بلکه نزد فرزند از همه بدترند.
99 ـ و دیدى که: زنها بر مسند حکومت بنشینند، و هیچ کارى جز خواسته آنها پیش نرود.
100 ـ و دیدى که: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد.
101 ـ و دیدى که: اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى، کم فروشى، و زشتى انجام نداده، ناراحت است.
102 ـ و دیدى که: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتکار کنند.
103 ـ و دیدى که: اموال حق خویشان پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)(خمس) در راه باطل تقسیم گردد، و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
104 ـ و دیدى که: به وسیله شراب، بیمار را مداوا کنند، و براى بهبودى بیمار آن را تجویز نمایند.
105 ـ و دیدى که: مردم در مورد امر به معروف و نهى از منکر و ترک دین بى تفاوت و یکسانند.
106 ـ و دیدى که: سرو صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى حق طلبان خاموش است.
107 ـ و دیدى که: براى اذان و نماز مزد مى گیرند.
108 ـ و دیدى که: مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.
109 ـ و دیدى که: شرابخوار مست، پیش نماز مردم شود.
110 ـ وقتى که دیدى: خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند.
111 ـ و دیدى که: قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت کنند.
112 ـ وقتى دیدى که: استانداران از روى طمع، خائنان را امین خود قرار دهند.
113 ـ و دیدى که: فرمانروایان، میراث(مستضعفان) را در اختیار بدکاران از خدا بى خبر قرار دهند.
114 ـ و دیدى که: بر روى منبرها از پرهیزکارى سخن مى گویند ولى گویندگان آن پرهیزکار نیستند.
115 ـ و دیدى که: صدقه را با وساطت دیگران بدون رضاى خداو بخاطر در خواست مردم بدهند.
116 ـ وقتى که دیدى: وقت (اوّل) نمازها را سبک بشمارند.
117 ـ و دیدى که: هَمّ و هدف مردم، شکم و شهوتشان است.
118 ـ و دیدى که: دنیا به آنها روى کرده.
119 ـ و دیدى که: نشانه هاى برجسته حق، ویران شده است، در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد...
البتّه باید توجّه داشت، که این نشانه ها هم اکنون در دنیاى غرب، در اروپا و آمریکا و حتى بعضى از کشورهاى آفریقا و آسیا وجود دارد، شکر خدا را که به برکت انقلاب اسلامى در ایران، از بسیارى از این گناهان جلوگیرى شده و مى رود که از همه جلوگیرى شود و زمینه سازى براى ظهور امام قائم(عج) گردد.

خروج سیّد حسنى و یمانى
از جمله علائمى که در آستانه ظهور امام قائم(عج) رخ مى دهد خروج سیّد حسنى با یارانش براى یارى آنحضرت است، اینک توضیح آن:
سیّد حسنى جوان خوش صورتى است که از طرف دیلم و قزوین خروج مى نماید و با صداى بلند فریاد کند که به فریاد رسید آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم)را که از شما یارى مى طلبند و این سیّد حسنى ظاهراً از اولاد حضرت امام حسن مجتبى(علیه السلام) باشد و دعوى بر باطل ننماید و دعوت بر نفس خود نکند بلکه از شیعیان خُلَّص ائمّه اثنى عشر(علیهم السلام)و تابع دین حق باشد و دعوى نیابت و مهدویّت نخواهد نمود و لکن مطاع و بزرگ و رئیس خواهد بود و درگفتار و کردار موافق است با شریعت مطهّره حضرت خاتم النّبیین(صلى الله علیه وآله وسلم)و در زمان خروج او کفر و ظلم، عالم را فرا گرفته باشد و مردم از دست ظالمان و فاسقان در اذیّت باشند و جمعى از مؤمنین نیز مستعد باشند از براى ظلم ظالمین، و در آن حال سیِّد حسنى استغاثه نماید از براى نصرت دین آل محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم) پس مردم او را اطاعت نمایند خصوصاً گنجهاى طالقان که از طلا و نقره نباشند بلکه مردان شجاع و قوى دل و مسلّح و مکمّل که بر اسبهاى اشهب سوار باشند، در اطراف او جمع گردند و جمعیت او زیاد شود و مانند سلطان عادل در میان ایشان حکم و سلوک نماید و کم کم بر اهل ظلم و طغیان غلبه نماید و از مکان و جاى خود تا کوفه زمین را از لوث وجود ظالمین و کافران پاک کند و چون با اصحاب خود وارد کوفه شود، به او خبر دهند که حضرت حجة اللّه مهدى آل محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم) ظهور نموده و از مدینه به کوفه تشریف آورده است پس سیّد حسنى با اصحاب خود خدمت آنحضرت مشرّف مى شوند و از آنحضرت مطالبه دلائل امامت و مواریث انبیاء(علیهم السلام) را مى نمایند، حضرت امام صادق(علیه السلام)مى فرماید: بخدا سوگند که آن جوان آنحضرت را مى شناسد و مى داند که او بر حق است و لکن مقصودش این است که حقیقت او را بر مردم و اصحاب ظاهر نماید، پس آنحضرت دلائل امامت و مواریث انبیاء(علیهم السلام) از براى او ظاهر نماید، در آن وقت سیّد حسنى و اصحابش با آنحضرت بیعت خواهند نمود مگر قلیلى از اصحاب او که 000/400 از زیدیّه باشند که مصحف ها و قرآن درگردن ایشان حمایل است و آنچه مشاهده نمودند از دلائل و معجزات آن را حمل بر سحر نمایند و گویند این سخنان بزرگى است و اینها همه سحر است که به ما نموده اند، پس امام قائم (عج) آنچه آنان را نصیحت و موعظه نماید و آنچه از معجزات بیاورد
در آنها تأثیر نخواهد کرد، تا سه روز ایشان را مهلت مى دهد و چون موعظه آنحضرت را که حق است قبول ننمایند امر مى فرماید که گردنهاى ایشان را بزنند و حال ایشان شبیه است به حال خوارج نهروان که در لشکر امام على(علیه السلام)در جنگ صفّین بودند.
یمانى نیز از رهبران بر حق است که به حمایت از مهدى(عج) خروج مى کند، امام صادق(علیه السلام) در ضمن روایتى فرمود: سفیانى و خراسانى و یمانى در یک سال و در یکشهر و در یکروز خروج مى کنند و هیچ پرچمى مانند یمانى، به هدایت نزدیکتر نیست، زیرا یمانى مردم را به حق دعوت مى کند.
ـ سفیانى و دجّال
در آستانه ظهور حضرت مهدى(عج) نشانه هاى دیگرى نیز بروز مى کند از جمله خروج سفیانى و دجّال است سفیانى از جانب شام، بر مى خیزد.
و افراد دیگرى نیز که تا 30 یا 60 کذّاب در روایات ذکر شده است اینها همه پرچم مخالفت بر مى افروزند و سرانجام بدست یاران مهدى(عج) و به رهبرى آنحضرت شکست مى خورند و به هلاکت مى رسند، از جمله از شکست خوردگان گروه 000/10 نفرى «بتریّه» است که در مسیر کوفه با سپاه قائم (عج) جنگ کنند و همگى به هلاکت مى رسند، امام در کوفه کاخهاى ستمگران را ویران مى سازد و همه منافقین توطئه گر بدست یاران مهدى(عج) به هلاکت مى رسند.
در وصف سفیانى آمده که او از نسل ابوسفیان است از پلیدترین مردم، سرخ مایل به زرد رنگ است (در ظاهر مقدّس مآبى مى کند) و ذکرش این است: یا رَبِّ، یا رَبِّ، یا رَبِّ، سرانجامش دوزخ است، آنقدر پلید است که کنیزش را که از او بچه دار شده زنده به گور مى کند.
و به نقل دیگر امام باقر(علیه السلام) فرمود: در شام سه گروه داراى پرچم، خروج مى کنند: اصهب، ابقع و سفیانى.
به هر حال سفیانى پلید با دار و دسته اش بر ضد حضرت مهدى(عج) قیام مى کند.
مهدى(عج) به مردم فرمان مى دهد به جنگ این دشمن خدا و دشمن خودتان برخیزید.
سپس خود حضرت مهدى(عج) همراه مسلمانان براى جنگ با سفیانى از مکه به شام رفته و در شام با او مى جنگد سرانجام سفیانى و دار و دسته اش، شکست مى خورند و سفیانى زیر درخت بغوطه دمشق به هلاکت مى رسد.
و در بعضى از روایات آمده: ارتش و طرفداران او براى جنگ با مهدى(عج) به مکه مى روند، وقتى که در راه به سرزمین «بیداء» رسیدند، بقدرت الهى مسخ مى گردند و یا در زمین فرو مى روند.
کوتاه سخن آنکه: «سفیان» یک طاغوت پلید داراى یک رژیم جهنّمى است که با ویژگیهاى خاص با انقلاب جهانى مهدى(عج) مخالفت مى کند و شکست مى خورد.
امّا در مورد دجّال باید گفت: او نیز یک طاغوت حیله گر دیگر است.
طبق نقل امام صادق(علیه السلام)، امیر مؤمنان على(علیه السلام) در ضمن خطبه طولانى فرمود:
«حضرت مهدى(عج) با یارانش از مکه به بیت المقدس مى آیند و در آنجا بین آنحضرت با دجّال و ارتش دجّال جنگ واقع مى شود، دجّال و ارتشش مفتضحانه شکست مى خورند، بطوریکه از اوّل تا آخر آنها به هلاکت مى رسند و دنیا آباد مى شود و حضرت مهدى، عدالت و قسط را در جهان بپا مى دارد.
طبق روایتى: آنحضرت دجّال را در کُناسه کوفه به دار مى زند.»
خروج دجّال در روایات اهل تسنّن و در تورات و انجیل نیز آمده است.
اوصاف و ویژگیهاى او نیز در روایات ذکر شده.
به هر حال آنحضرت، دجّال یعنى آن طاغوت حقّه باز و پرتزویر را نیز که به جنگ مهدى(عج) بر مى خیزد شکست مى دهد و طبق بعضى از روایات، آنحضرت، حضرت عیسى(علیه السلام) را در کشتن دجّال در سرزمین فلسطین کمک مى کند.
آرى رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) به على(علیه السلام) فرمود:
«بدانکه فرزندم از کسانى که به تو و شیعیان تو ستم کردند در دنیا انتقام مى گیرد، و خداوند در آخرت آنها را عذاب مى نماید.
سلمان پرسید: او کیست؟
پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: او نهمین فرزند حسین(علیه السلام)است که پس از غیبت طولانى ظاهر مى شود و فرمان خدا را اعلام مى کند و دین خدا را آشکار مى سازد و از دشمنان خدا انتقام مى گیرد و سراسر زمین را همان گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد مى نماید.»
ضمناً روشن شد که رهبران مخالف دیگر نیز، طاغوتها یا طاغوتچه هایى دیگر روى زمینند.
- طلوع خورشید از مغرب
آیا واقعا، خورشید از مغرب طلوع می‏کند؟ یا این که طلوع آفتاب از مغرب، کنایه از طلوع جمال آن حضرت از مکه معظمه، است، مرحوم مجلسی می‏گوید: آنگاه که امیر مؤمنان علی(ع) علایم ظهور را برای اصحاب خویش چون: «اصبغ‏بن‏نباته‏» و «صعصعة بن صوحان‏» بیان می‏فرمود چنین گفت: طلوع آفتاب از مغرب. «نزال بن سبره‏» از «صعصعة‏» پرسید مراد امیرالمؤمنین(ع) از این کلام چیست؟ «صعصعه‏» گفت: یابن سبره کسی که عیسی بن مریم(ع) پشت‏سر او نماز می‏گزارد، امام دوازدهم از طبقه نهم از اولاد حسین بن علی(ع) است و او است آن آفتابی که از مغرب طلوع و در میان رکن و مقام ظاهر می‏شود و روی زمین را از کفر و فسق و اعتقادات باطل پاک می‏گرداند.
2 - طلوع ستاره‏ای از مشرق
طلوع ستاره‏ای از مشرق که مانند ماه می‏درخشد و روشنی می‏بخشد، این ستاره به شکل ماه جدید و دوطرف آن به گونه‏ای کج می‏باشد که نزدیک است از کجی به هم وصل شود و چنان درخشندگی داشته باشد که چشمها را خیره سازد «طلوع نجم بالمشرق یضئ کما یضئ القمر ثم ینعطف حتی یکاد تلتقی طرفاه‏».
3 - ستاره‏های دنباله‏دار
در برخی از روایات طلوع ستاره‏های دنباله‏دار از علایم ظهور به حساب رفته است چنان‏که امیرالمؤمنین(ع) می‏فرماید: «و طلوع الکواکب المذنبة واقتران النجوم‏». و همچنین فرمود: «و بدا لکم النجم ذوالذنب من قبل المشرق و لاح لکم القمر المنیر فاذا کان ذلک فراجعوا التوبة‏».
«یعنی برای شما ستاره دنباله‏داری از جانب خاور آشکار و ماهتاب پرفروغی ظاهر می‏شود در این هنگام به توبه باز گردید، و در برخی از علامات، ظهور ستاره دنباله‏دار را در نزدیک جدی به نگارش آورده‏اند».
علامه مجلسی(قدس‏سره) ذیل کلام امیرالمؤمنین(ع) می‏نویسد:
گفته شده است این سخن اشاره است ‏به ستاره دنباله‏داری که در سال‏839 هجری پدید آمد، درحالی که خورشید در اوایل میزان[مهرماه] بود، این ستاره ذوذنب نزدیک مجموعه ستارگان «اکلیل شمالی‏» بود، سپس به تدریج از نور آن کاسته و پس از هشت ماه به‏طور کلی محو گردید.
موید و پیروز باشید