با عض سلام امروز دو نوحه از سید اوردم یکی که سید جوابی است کهبه دشمنان خود که می گویند کافر است داده

که من در انترنت تا حالا جایی ندیدم

و بسیار با حال است

و دومی

شور از سید است که خیلی قشنگ هست

به اسم سید العشاق هست

که قول می دم

کمتر کسی شنیده و در انترنت دیده

جواب سید

سید العشاق یعنی حسین

سید همین بچه انشا الله راه تو رو ادامه می دهد و غیر از این بچه که از کودکی دیوانگان حسین هستند

این بچه از کوچکی سید روضه ها نوحه های تو رو شنیده

و عاشق تو هست

سید یک شوخی باهات بکنم

اسمش هم مثل تو مرکب و سنگین هست

تو سید میر محمد جواد طباطبایی ذاکر

این هم شمس الدین مصطفی عباس هست

هاهاههههه

سید ما رو یادت نره که بد جور گیریم

یا علی

این یاداشت رو از سایتی  عرب زبان برداشتم اون ها با صدای سید انس گرفتند و ما هنوز در تکفیر سید و یا قبول داشتن اون موندیم واقعا عیب نیست که کسانی که خارج از کشور اند و حتی زبان سید را نمی فهمند با او انس گرفتند و ما با دست خود او را کشتیم

کاش فقط میکشتیم حتی اعلام نکردیم که کشتیمش حالا این هم نوشته ی این سایت عرب زبان

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

السید جواد ذاکر رحمه الله 

بیش أرثیک ، بیش أنعیک ، بیش أبجیک ، أذا بکل الشعر أرثیک ، أذا لیل ونهار أنعیک ، أنا وکلمن یحبک ویتولع بیک ، ربع الربع ما نکَدر ترى نجازیک ، شنجازیک ، وشلون المجازة یصیر ، یالمنطینه عمرک بیمن انجازیک ..... یاحسین

 کسی که با خدا باشه خدا با اوست و او را مشهور و حبوب نزد تمامی مردم می کند

اولین برنامه حضرت

 بر طبق پاره اى روایات، نخستین برنامه اى که حضرت آغاز می کند، این است که دست بنى شیبه را قطع می کند و بالاى کعبه مى آویزد و جارچى آن حضرت ندا می کند: این ها دزدان اموال خدا هستند. (1)

مدینه فاضله مهدى

 تا آن جاکه در حافظه تاریخ به یاد مانده است،هیچ گاه انسان از اندیشه و رویاى بهتر زیستن فارغ نبوده و همیشه، نگاه او براى یافتن آینده اى بهتر و سامان یافته تر، دور دست ها را نظاره کرده است. این رؤیا، در زندگانى انسان به گونه هاى مختلفى تبلور یافته است و بارزترین نمونه از آن را در اندیشه مدینه فاضله مى یابیم .و اما مهم ترین و برجسته ترین خصوصیات مدینه فاضله اسلامى که تحقق آن را پس از ظهور منجى عالم بشریت حضرت مهدى به ما وعده داده اند عبارتند از: ا. مدینه عدل در خصوصیات قیام و حکومت امام زمان هیچ ویژگى به اندازه عدالت و قسط روشنى ندارد. در زیارت صاحب الامر مى خوانیم: السلام على القائم المنتظر و العدل المشتهر.. (1)در مدینه فاضله اسلامى و در بستر ظهور آَن منجى نیز، همه سخن از عدالت است. دامنه عدالت او، تا اقصى نقاط منازل و زوایاى ناپیداى جامعه گسترده است، حتى عدالت و دادگرى ممچون گرما و سرما در درون خانه هاى مردمان نفوذ مى کند و مأمن و مسکن وجود آَنان را سامان مى بخشد .(2) در سایه این عدالت، هیچ انسانى در قید بندگى و بردگى باقى نمى ماند. (3)

1. مفاتیح الجنان زیارت صاحب الامر 2. بحارالانوار 6 ج 52 ص 362. 3. بحارالا نوار ج 52 224. 4.بحارالانوار ج 52 ص 390. 5.غیبة طوسی ص 240ذیل آیه 55 سوره نور. 6.بحار الانوار ج84 ص 1 05 7.بحارالانوار ج84 ص 23 1. 8.بحارالانوار ج75 ص 51 9.سوره قصص 5 10.چشم به راه مهدى ص 98 1.

مهدی های جعلی

محمد بن عبدالله محض

 باگذشت سال ها از انقلاب زید، فرزند امام سجاد)ع) محمد، فرزند عبدالله که به محمد بن عبدالله محض معروف گردید، دیده به جهان گشود .او از نواده هاى حضرت مجتبى (ع) بود. به همین جهت فرصت طلبان و عناصر زورپرست، با استفاده از فرصت، او را مهدى موعود لقب دادند و روایت ساختگى المهدى... واسم ابیه اسم ابی. را بر او تطبیق کردند با این که مى دیدند این روایت با صدها روایت مسلم و قطعى مخالف است که حضرت مهدى(ع)را، فرزند حضرت عسکرى(ع)و دوازدهمین جانشین پیامبر(ص) و نهمین امام از نسل حسین(ع)معرفى مى کند(1) اما فرصت طلبان با وانهادن همه روایات پیامبر(ص) به این روایت جعلى چنگ انداختند و آن را به محمد بن عبدالله محض تطبیق دادند و آن گاه او را نفس زکیه نامیدند و برخى از مردم نیز با او دست بیعت فشردند. پدر او نیز با پسرش به عنوان بیعت با مهدى نجات بخش دست بیعت داد. نیز ازکسانى که با او دست بیعت فشرد منصور دوانیقى بود که پس از تشکیل حکومت عباسى، بیعت خویش را نقض کرد و پایه هاى مهدویت محمد بن عبدالله نیز فرو ریخت (2)

1- براى اطلاع بیشتر رجوع شود به معجم احادیث الامام المهدى (ع) ج 1 ص 168 2- امام مهدى(ع)از ولاد ت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی ص570 مهدى هرعی  محمد بن عبدالله بن تومرت علوى حسنى معروف به مهدى هرعى از مدعیان مهدویت بود . او از مغرب عربى برخاست و دولت مهمى را در اوایل قرن ششم هجرى ریخت و به هنگامه مر گ خود، طبق وصیت او عبد المؤمن جانشین اوگردید. (1) محمدحنفیه نخستین کسى است که در اسلام، مهدى موعود نامیده شد. محمد حنفیه فرزند برومند امیر مؤمنان على(ع) و مورد توجه خاص آن حضرت بود. شهرتش به حنفیه از این جهت است که مادرش خوله از قبیله بنى حنیفه بود. امیر مؤمنان(ع)او را آزادکرد، سپس به حباله نکاح (1) حود در آورد. حصرت على(ع)به این فرزند ارزشمند علاقه اى وافر داشت و درباره او سخنان تحسین آمیزى فرموده از جمله تعبیر مشهور آن حضرت است که فرمود، محمدها اجازه نمى دهند که به خدا نافرمانى شود. راوى پرسید: محمدها کیانند؟ فرمود: محمد بن جعفر، محمد بن ابى بکر، محمد بن ابى حذیفه و محمد بن امیر المؤمنین. (2) در جنگ جمل محمد حنفیه موقعیت بسیار ممتازى داشت. پرچم پیروزى در دست او بود، با شجاعت و صلابت کم نظیرى، دشمن را به عقب راند، صف ها را شکست و امتحان نیکویى داد. در همین جنگ بود که از محمد حنفیه پرسیدند: چگونه است که در شرایط سخت و هولناک، پدرت ترا درکام خطر مى اندازد و هرگز برادرانت حسن و حسین را در این مواقع به میدان نمى فرستد محمد حنفیه با تعبیر بسیار ظریفى بیان داشت: حسن و حسین، دیدگان پر فروغ پدر هستند و من بازوى پرزور او مى باشم. پدرم با دست خود از دیدگانش محافظت مى کند. (3) روى این بیان، تردید نمى ماند در این که محمد حنفیه دقیقاً بر تمام برادرانش واقف بود وکسى نبود که به ناحق، دعوى امامت کند. پس از شهادت امام حسین(ع) گروهى به امامت اوگرویدند و بیش از همه "مختار" بر محوریت او تکیه مى کرد و از مردم به نام او بیعت مى گرفت. ولى محمد حنفیه از کار او راضى نبود و هرگز بر این کار صحه نگذاشت . هنگامى که "ابو خالد کابلى " از جناب محمد حنفیه پرسید: آیا امام واجب الطاعة شما هستید به صراحت تمام فرمود: امام بر من، بر تو و بر همه مسلمانان على بن الحسین است. (4) آن گاه براى این که امر امامت بر همگان روشن شود، با حضرت على بن الحسین به گفت وگو نشست. حجرالاسود را حکم قرار دادند، حجرالاسود به امامت حضرت سجاد(ع) شهادت داد، او نیز تسلیم شد. (5) متانت درگفتار، اعتدال در رفتار و سلوک درکردار، به ضمیمه دانش سرشار، عقل پربار و دیگر محاسن اخلاقى، موجب شد که دل ها از محبت او پر شود و همگان حسن اعتقاد به او داشته باشند و همین موجب شد که مختار خود را به او منتسب کند، تا بتواند دلها را به سنوى خود جلب کند . ولى هنگامى که او از دسیسه مختار آگاه شد، از وى تبرى جست . جناب محمد حنفیه در محرم سال81 ق در65 سالگى و در مدینه طیبه دیده از جهان فرو بست و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. در مورد درگذشت او چند قول است: مدینه، طائف، ایله بین مکه و مدینه وقولى هم مى گوید: درگذشت او در رضوى و دفن در بقیع است. فرقه کیسانیه، به امامت او معتقد بودند و او را پس از امیرمؤمنان، امام حسن و امام حسین (ع)، چهارمین امام مى پنداشتند . اکثریت قاطع کیسانیه معتقدند که او نمرده است؟ بلکه درکوه رضوى مخفى شده و پس از یک دوران استتار، سرانجام ظهورکرده و جهان را پر از عدل و داد مى کند. آن ها معتقدند که محمد حنفیه همان مهدى موعود است و از مکه ظهور خواهدکرد (6)   1.غیبة طوس ص 398 فرق الشیعه ص 103. 2. فرق الشیعه، ص 102. 3. وفیات الاعیان ابن خلکان ، ج4 ص 72 1 . 4. مناقب آل ابى طالب، ابن شهرآشوب، ج 4 ص 1 2 1. 5. کافى، ج 1 ص 384 غیبة طوسى، ص 18. 6. با دعاى ندبه در پگاه جمعه، على اکبر مهدى پور ص83    با تشکر از اینکه این مطلب را خواندید مطالب دیگر را نیز مشاهده کنید و نظرات را فراموش نکنید یا علی

پس از در گذشت و یا شهادت امام حسن(ع), ماموران خلیفه عباسى حرکت گسترده اى را آغاز کردند و به جست و جوى فرزند و جانشین آن حضرت پرداختند(1). در هر جا که احتمال وجود امام زمان(ع) را مى دادند, حضور مى یافتند. هدف آنان از هجوم به منزل امام حسن(ع) و اذیت و آزار بنى هاشم, دستگیرى و قتل فرزند امام حسن(ع) بود. این پیگیرى خطرى بزرگ براى آینده امامت بود, که با قد رت و حکمت پروردگار مهدى(ع) از نظرها پنهان گردید و از خطرها به دور ماند.
در آغاز غیبت, میان علما و دانشمندان اختلاف است. سه نظر در آن وجود دارد:
1. گروهى مانند شیخ مفید(ره) آغاز غیبت صغرا را از هنگام ولادت حضرت مهدى(ع) به شمار آورده اند(2); زیرا از همان سالهاى آغازین ولادت, آن حضرت غیبت نسبى داشت و شمارى اندک از یاران, وى را مشاهده کردند.
بنابراین نظر, دوره غیبت صغرا تقریباً 74 سال مى شود, یعنى از آغاز ولادت, تا پایان سفارت آخرین سفیر حضرت.
2. برخى بر آنند که غیبت صغرا, از سال 260 ه. ق. یعنى سال درگذشت امام حسن(ع) آغاز شد و این مدت, تا شروع غیبت کبرا, دوران آمادگى شیعیان و اُنس آنان به جدایى از امام زمان(ع) نام گرفت. این دوران تقریباً هفتاد ساله, غیبت همه جانبه نبود. سفیرانى رابط بین امام ومردم بودند و مردم با واسطه, پرسشهاى دینى و دنیایى خود را از آن حضرت دریافت مى کردند.
3. گروهى آغاز غیبت امام(ع) رااز زمانى مى دانند که ماموران خلیفه به منزل حضرت در سامرا, هجوم آوردند, تا وى را دستگیر کنند و آن حضرت در آن هنگام, در سرداب و همان جا, از دیده ها پنهان شد و تاکنون, در آن جا, بدون آب و غذا زندگى مى کند و روزى از آن جا ظهور خواهد کرد.
این داستان چنان شهرت یافته که وى را (صاحب سرداب) لقب داده اند(3).
در پاسخ این سخنان باید گفت: در منابع شیعى و کتابهاى امامیه, هیچ نامى از (سرداب) نیست. نویسندگان اهل سنت در نوشته هاى خود بر این نظر اصرار مى ورزند ومتائسفانه این مسائله دستاویز حمله نا آگاهانه برخى از آنان به تشیع گردیده است(4). پنداشته اند که شیعیان در میانه سرداب, امام خودرا مى جویند و ظهورش را از آن نقطه انتظار مى کشند; از این روى, تهمتهایى به شیعه زده اند و زحمت مراجعه به منابع شیعى را در این زمینه به خود نداده اند.
البته داستان حمله ماموران معتمد عباسى به منزل امام(ع) و برخورد آنان با آب فراوان و دیدن فردى که در گوشه اى نشسته و عبادت مى کند و سپس هجوم به طرف وى و ناکام شدن آنان از دستگیرى وى, در برخى از منابع شیعى آمده است, اما در این نقل, بر فرض صحت سند و دلالت آن: اولاً, از (سرداب) نامى برده نشده است ثانیاً, حمله دیگرى که از ناحیه معتمد صورت گرفته خلاف آن چیزى را که اهل سنت مى گویند, ثابت مى کند زیرا بنابراین نقل, امام(ع) آن محلّ را ترک کرد و از پیش چشم ماموران گریخت و در نتیجه, در سرداب نیست(5).
منشائ خرده گیریهاى نا آگاهانه برخى به شیعه, در این زمینه, آن است که شیعیان به بخشى از حرم عسکریین در سامرا, یعنى (سرداب) احترام و توجه خاصى دارند و آن را زیارت مى کنند. خاطره هاى امامان خویش را گرامى مى دارند و آن مکان را مورد عنایت قرار مى دهند. و این نه به خاطر آن است که امام زمان(ع) دراین جا مسکن گزیده است و زندگى مى کند, بلکه از آن جهت که زمانى مرکز عبادت و سکونت چند تن از امامان راستین تشیع بوده است.
و ما حب الدیار شقفن قلبى ولکن حبّ من سکن الدیار گذشته از این, بر اساس احادیث فراوانى که در منابع شیعى وجود دارد, شیعیان بر این باورند که امام زمان(ع) در میان مردم در رفت و آمد است و در مراسم حج و مانند آن شرکت مى جوید و مانند یوسف که برادرانش را مى شناخت وآنان وى را نمى شناختند, دوستان خویش را مى شناسد و...(6) بنابراین, داستان غیبت حضرت مهدى(ع) در سرداب سامرا و زندگى کردن حضرت در آن مکان, بهتان و دروغى بیش نیست و هیچ یک از بزرگان شیعه, چنین باورى نداشته و ندارند.

درباره طول عمر حضرت مهدى (ع) سخن هاى بسیارى گفته اند. مهم ترین مسأله دخیل در طول عمرِ حضرت، قدرت الهى است. اگرکسى به کتب آسمانى به ویژه قرآن کریم آشنایى داشته باشد، مى داند که کارهاى خارق العاده بسیارى در عالَم واقع شده و معجزات بسیارى

صادرگردیده که همگى حاکى از قدرت لا یزال الهى است از قبیل: توفان نوح (1) سرد شدن آتش براى ابراهیم (ع) (2) عصاى موسى (ع) وتبدیل شدن به اژدها (3) بى پدر متولد شدن حضرت عیسى (ع) (4) و سخن گفتن او درگهواره (5) وامثال این ها. اگر خداوند قادر است این کارهاى خارق العاده را انجام دهد، قادر است حجت وولى خود را نیز سال هاى متمادى نگه دارد. (6)

واما طول عمر از نظر ادیان :همه ادیان از عمر طولانى جمعى از افراد بشر خبر داده اند، به عنوان مثال در اصحاح سوره پنجم از سفر تکوین تورات، آیات ،8,5 1 1، 14، 17، 20، 27، 31 در اصحاح نهم، آیه 29 و اصحاح یازده آیه 0 1 تا 17 و در موارد دیگر، افرادى را از پیامبران و دیگران نام برده و عمرهاى طولانى هر یک را که متجارز از 400، 600، 700، 800 و 900 سال بوده به صراحت بیان داشته است. ادیان باستانى دیگر مانند زرتشتى، بودایى، برهمایى و... نیز از عمرهاى طولانى جمعى از افراد بشر مخصوصاً رهبرانشان خبر داده اند و همه قائل به طول عمر، بلکه بقاى حیات اشخاص تا این زمان هستند. (7) ومسیحى ها عمومأ معتقدندکه حضرت عیسى (ع) پس از قتل زنده شده وتاکنون زنده است.

طول عمر از دیدگاه قرآن : با مراجعه به قرآن کریم معلوم مى شود که بعضى ها از عمر طولانى برخوردار بوده وهستند، به عنوان نمونه درباره حضرت نوح (ع) مى خوانیم که قبل از توفان، 950 سال در میان قوم خود بوده (8) وپس از توفان نیز زنده بود. در تاریخ تا 2500 سال درباره طول عمر آن حضرت نوشته اند. همچنین درباره حضرت عیسى (ع) وقتى یهودیان گفتند: ما او را به دار آویخته وکشته ایم، قرآن کریم نظر آنان را مردود دانسته وفرمود: خداوند او را به آسمان برده است. (9) لذا در روایات داریم که حضرت عیسى (ع) زنده و در آسمان است وپس از ظهور حضرت مهدى (ع) از آسمان نازل شده وپشت سر حضرت نماز مى خواند. در مورد زندگى حضرت خضر(ع) گر چه در قرآن ذکر نشده، امَا در داستان حضرت موسى (ع) (10) و پیرمراد ومعلم او در روایات آمده که آن رجل الهى حضرت خضر بوده و همچنان زنده است. پس طبق آیات قرآن و روایات، داشتن عمر طولانى امرى ممکن و قابل تحقق است .

طول عمر از منظر تاریخ : در بیشترکتبى که دانشمندان درباره زندگى ووجود امام زمان (ع) نوشته اند" بابى را به معمرین اختصاص داده واسامى افرادى را که عمر طولانى داشته اند، ضبط کرده اند که ما اسامى برخى از آنان را در باب معمرین آورده ایم.

طول عمر در تحقیقات جهان پزشکی :از نظر علم پزشکى، عمر انسان محدود به هفتاد و هشتاد سال نیست، بلکه تمام اعضاى بدن انسان، جداگانه براى یک عمر طولانى ساخته شده است. یکى از دانشمندان در مقام مقایسه عمر انسان با سایر موجودات، مطالعات فراوانى نموده وبالاخره ثابت کرد که بدن آدمى براى آن ساخته شده که هزاران سال عمرکند. (11)یکى از پزشکان مى گوید: براى مدت زندگانى انسان، حدى که تجاوز از آن محال باشد، معین نشده است. (12) یکى دیگر از دانشمندان مى گوید: اگر مى توانستیم نیم پایین روده ها را از تفاله پاک نگهداریم ونگذاریم بدن از آن ناحیه مسموم شود، مرگ را جواب مى گفتیم وبعض دیگر این ادعا را درباره جهازات دیگرکرده اند. (13) چیزى که تاکنون ثابت شده است، این است که علت اصلى مرگ، امراض وعوارضى است که به یکى از اعضاء عارض شده، در نتیجه آن عضو را از انجام کار باز مى دارد وبه واسطه ارتباط واتصالى که میان اعضاء برقرار است، از مرگ آن عضو، مرگ سایر اعضاء نیز فرا مى رسد امروزه بشر در این فکر است که به کرات دور دست آسمانى که احتمالاً صدها ویا هزارها سال وقت مى خواهد سفرکند، وچون عمرکوتاه انسان با این نوع مسافرت هاى طولانى وفق نمى دهد در این صدد برآمده اند که براى رسیدن به کرات آسمانى، اول باید عمر انسان را زیادترکرد. لذا امروز در دانشگاه هاى مهم دنیا، کرسى دو علم جدید ژریاترى وجرونتولوژى به همین منظور مشغول فعالیت است و دانشمندان پیش بینى مى کنندکه روزى خواهد رسیدکه بشر، هم عمر خود را به هزاران سال مى رساند وهم به کرات دور دست آسمانى سفر مى کند. لذا عمر انسان از نظر علمى حد ثابت ومعینى ندارد، بلکه انسان قابلیت آن را داردکه هزارآن سال عمرکند.

واما حضرت آیت الله وحید خراسانى درباره کلمه امام زمان (ع) مى گوید: اگر درباره کلمه امام زمان و صاحب الزمان دقت کنید مى بینید آن حضرت، جلوى زمان است و زمان، پشت سرِ اوست آن حضرت، امام وصاحب زمان است وچون مقدم بر زمان است، بر زمان هم امامت مى کند. اگرکسى عمق این مطلب را بفهمد، خواهد دانست که چرا امام زمان (ع) پیر نمى شود. (14) پس با این همه، طول عمر هم امکان دارد وهم واقع شده است.

اثبات وجود حضرت مهدى (ع)

چگونه مى شود اثبات کردکه مهدى واقعاً در تاریخ وجود داشته است شاید شرایط خاص روحى- روانى این باور را در ذهن مردم جا انداخته باشد این اصل که مهدى رهبر موعود و منجى عالم بشریت است به صورت عام در احادیث نبوى، و به صورت خاص در روایات ائمه اهل بیت (ع)آمده است. در این روایات مسأله به گونه ای مورد تاکید قرارگرفته که جاى هیچ گونه شکى باقى نمی گذارد وچهارصد حدیث فقط از طریق اهل سنت شمارش شده که به ضمیمه روایات شیعه به بیش از شش هزار روایت مى رسد و چنین آمارى بسیار بالاست. در مورد خیلى از مسائل بدیهى اسلام که مسلمانان به آن معتقدند، این همه روایت وارد نشده است.
اما تجسم این اندیشه در وجود امام دوازدهم (ع)هم دلایل کافى دارد که کاملاًا قناع کننده است. این دلایل را مى توان در دو دلیل نقلى و علمى، خلاصه کرد: دلیل نقلى، وجود امام موعود را اثبات می کند ودلیل علمى، ثابت می کندکه مهدى (ع)یک اسطوره ویک فرضیه نیست، بلکه حقیقتى است که وجود او در تاریخ لمس شده است.
اما دلیل نقلی صدها روایت و حدیث از پیامبر اکرم (ص)و ائمه اهل بیت (ع)رسیده است که می گوید مهدى موعود داراى این خصوصیات است: از اهل بیت است، از فرزندان فاطمه است، از نسل حسین ونهمین فرزند آن حضرت است. وروایاتى که می گوید جانشینان پیامبر(ص)دوازده نفر مى باشند.
این روایات، مهدى موعود را در شخص امام دوازدهم، منحصر و متعین می کند وبا اینکه ائمه (ع)براى حفظ آن حضرت از ترور وقتل سعى داشتند مسأله در سطح عمومى مطرح نشود، در عین حال روایات زیادى در این زمینه وارد شده است. البته زیادى روایت به تنهایى نمى تواند مقبولیت آن را برساند، بلکه در این جا قرینه وگواه خاصى وجود دارد که دلیل بر صحت این روایات است. در حدیث شریف نبوى، سخن از امامان، جانشینان، امیران و سخن از دوازده تن آمده است. متن احادیث مختلف است در بعضى دوازده امام و در بعضى دوازده خلیفه ودر بعضى دیگر دوازده امیر، ذکر شده است. بعضى از مؤلفان، این احادیث را بیش از دویست وهفتاد شمارش کرده اندکه همگى ازکتابهای معتبر شیعه وسنى از قبیل صحیح بخارى، صحیح مسلم، سنن ترمذى، سنن ابوداود، مسند احمد و مستدرک حاکم نقل شده است.
اما دلیل علمی : دلیل علمى تجربه است، تجربه اى که مدت زمان هفتاد سال گروهى از مردم با آن زندگى کردند یعنى "غیبت صغرى ". غیبت صغرى برگزارشد تا مردم به تدریج با غیبت خو بگیرند و خود را بر اساس آن بسازند. امام از دیده ها پنهان بود ولى از طریق وکیلان ویاران مورد وثوق )نواب اربعه( با مردم ارتباط داشت. در این مدت، چهار تن از پاکترین و باتقواترین مؤمنان، نیابت وجانشینى آن حضرت را بر عهده داشتند ودر مدت هفتاد سال واسطه میان او ومردم بوده اند وهیچ کسى در هیچ زمینه اى خطایى از آنان ندیده و نشنیده است.
آیا تصور می کنید امکان داشته باشد یک دروغ، هفتاد سال دوام بیاورد وچهار نفر با هماهنگى کامل ویکصدا، یک نقش را بازى کنندآنان با رفتار صمیمانه خود چنان در مردم ایجاد اطمینان کرده بودندکه همه به گفتار وکردار آنان ایمان داشتند. آیا مى شود این چهار تن به گونه ای نقش بازى کنندکه هیچ کس به حقیقت پى نبرد در حالى که این افراد هیچ رابطه خاصى با هم نداشته اند تا بگوییم در این قضیه تبانى کرده بودند. از قدیم گفته اند: طناب دروغ، کوتاه است. امکان ندارد یک دروغ بتواند بدین شکل دوام بیاورد ودر تمام این مدت وبا همه بده و بستان ها وروابط مختلف موضوع کشف نگردد وهمه به درستى آن ایمان داشته باشند. بدینسان در مى یابیم که پدیده غیبت صغرى مى تواند به عنوان یک آزموده علمى، دلیل بر واقعیت خارجى یک موضوع باشد و آن وجود، زندگى و سپس غیبت حضرت مهدى (ع)است. آن حضرت پس از غیبت صغرى، خود اعلان کرده است که در پرده غیبت کبرى خواهد رفت واز نظرها پنهان خواهدگشت وهیچ کسى او را نخواهد دید. (1)